Matchup difficulty

 

Το NBA πλημμυρίζει από επιθετικό ταλέντο τα τελευταία χρόνια, με την επιθετική απόδοση των ομάδων να έχει φτάσει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Στην άλλη πλευρά του παρκέ, οι ομάδες αναζητούν τον παίκτη που θα αναλάβει τον εξαιρετικά δύσκολο ρόλο να περιορίσει τους star αντιπάλους τους, στοχεύοντας να αυξήσουν τις πιθανότητες τους να κερδίσουν το παιχνίδι. 

Βρισκόμαστε στο peak της εποχής των analytics, όπου πληθώρα αριθμών και στατιστικών είναι δημόσια διαθέσιμη και χρησιμοποιείται για να μετρηθεί η επίδοση ομάδων και παικτών σε διαφορετικά κομμάτια του παιχνιδιού. Ιστοσελίδες όπως το NBA Stats και το Basketball Reference παρέχουν αυτή τη δυνατότητα.  

Σε αυτό το άρθρο, θα επιχειρήσω να ποσοτικοποιήσω αυτό ακριβώς: ποιοι είναι οι αμυντικοί εξολοθρευτές του NBA; Συμφωνούν τα αποτελέσματα με αυτό που βλέπουμε στους αγώνες; 

Η έμπνευση για αυτό το project είναι το Basketball Index, μια σελίδα που παρέχει consulting και στατιστικά σε αρκετά front offices και πρώτη δημιούργησε το Matchup Difficulty. 

Τα δεδομένα 

Για να φτιάξουμε αυτό το metric, χρειαζόμαστε πληροφορίες τόσο για τον αμυντικό, όσο και για τον επιθετικό παίκτη σε κάθε μαρκάρισμα. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τον P.J. Tucker: 

• - Matchup data:  Ποιους παίκτες έχει μαρκάρει, για πόσα λεπτά, πόσα τα σουτ που προσπάθησαν (εντός πεδιάς και ελεύθερες βολές), οι πόντοι που σκόραραν και η ευστοχία τους. Για την ευστοχία θα χρησιμοποιήσουμε το True Shooting% . 
  

   - Player on offense: Η θέση του παίκτη (Guard-Wing-Forward-Big), το Offensive Box Plus-Minus (OBPM) και το Usage Rate . Το OBPM είναι το επιθετικό κομμάτι του all-in-one metric του Basketball Reference, και μας δείχνει πόσο καλύτερος ή χειρότερος είναι ένας παίκτης από τον μέσο παίκτη, σε μια κλίμακα πόντων ανά 100 κατοχές. 

Στους παρακάτω πίνακες βλέπουμε αυτά τα δεδομένα για τα δέκα συχνότερα ματσαρίσματα του παίκτη των Sixers: 

  

 

 

 

 

 

 

Στο σύνολό τους, έχουμε πάνω από 120,000 διαφορετικά matchup για την τρέχουσα σεζόν (2022-23). Για να αποφύγουμε τον θόρυβο και τις ακραίες τιμές στα αποτελέσματα, θα εφαρμόσουμε ορισμένα φίλτρα για να συμπεριλάβουμε τα πιο σημαντικά matchup για κάθε παίκτη: Θα επικεντρωθούμε στα ματσαρίσματα τα οποία είτε διήρκησαν τουλάχιστον 5 λεπτά, είτε έγιναν τουλάχιστον 5 σουτ εντός πεδιάς (FGA). Επιπλέον, εφόσον ο συγκεκριμένος ρόλος του καλύτερου αμυντικού της ομάδας απευθύνεται σε guards, wings και forwards, θα εξαιρέσουμε τους Bigs. Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγουμε να έχουμε κοντά στα 10,000 ματσαρίσματα για να υπολογίσουμε το matchup difficulty.

Υπολογισμοί 

 Η συνολική αξιολόγηση κάθε παίκτη είναι προϊόν του μέσου όρου της δυσκολίας κάθε επιμέρους ματσαρίσματος. Πώς όμως προκύπτει αυτός ο αριθμός; Αρχικά, για να ποσοτικοποιήσουμε την επιθετική ικανότητα του αντίπαλου παίκτη, πολλαπλασιάζουμε το OBPM με το Usage Rate. Με αυτόν τον τρόπο, αναδεικνύουμε τους ικανότερους παίκτες στην επίθεση, οι οποίοι έχουν και το μεγαλύτερο βάρος στην ενορχήστρωση του επιθετικού πλάνου της ομάδας τους. Στον επόμενο πίνακα βλέπουμε τους δέκα καλύτερους παίκτες με βάση αυτό τον υπολογισμό (ας το ονομάσουμε Talent):

 

 

Μια αντιπροσωπευτική λίστα, που μας δείχνει ότι είμαστε στη σωστή κατεύθυνση. 

Έπειτα, κάνουμε έναν ακόμα πολλαπλασιασμό, αυτή τη φορά ανάμεσα στο Talent και τα λεπτά που διήρκησε το κάθε ματσάρισμα. Έτσι, ελέγχουμε για ματσαρίσματα τα οποία δεν διήρκησαν αρκετά (μικρό δείγμα) και ενδέχεται να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα. Επομένως, προκύπτει το ατομικό matchup difficult για κάθε ζευγάρι αμυντικού-επιθετικού. 

Το τελευταίο βήμα έχει δύο σκέλη. Πρώτον, για κάθε αμυντικό υπολογίζουμε το μέσο όρο matchup difficulty. Επειδή, όμως, η κλίμακα δεν μας βοηθά να ερμηνεύσουμε τα αποτελέσματα, θα κανονικοποιήσουμε το matchup difficulty χρησιμοποιώντας το z-score. Με αυτόν τον τρόπο, μετατρέπουμε τα δεδομένα μας έτσι ώστε να έχουν μέσο όρο το 0. Αρνητικές τιμές μας δείχνουν ότι η πραγματική τιμή είναι κάτω από το μέσο όρο, ενώ νούμερα μεγαλύτερα του μηδενός υποδεικνύουν τιμές πάνω από το μέσο όρο.

Στη δική μας περίπτωση, θετικές τιμές θα αναδείξουν τους παίκτες που αναλαμβάνουν δυσκολότερα ματσαρίσματα κατά μέσο όρο, ενώ οι αρνητικές τιμές αντιστοιχούν σε παίκτες τους οποίους η ομάδα αποφασίζει να "κρύψει", σε λιγότερο ικανούς επιθετικούς. Αυτό μπορεί να συμβαίνει είτε γιατί οι συγκεκριμένοι αθλητές είναι οι star παίκτες της ομάδας και θέλουν να μην σπαταλήσουν την ενέργειά τους στο αμυντικό κομμάτι, είτε επειδή δεν είναι καλοί αμυντικοί.

Αποτελέσματα 

Παρακάτω μπορούμε να δούμε τους δέκα πρώτους και δέκα τελευταίους παίκτες βάσει matchup difficulty (≥ 1000 λεπτά συμμετοχής):

Ο πρώτος πίνακας παρουσιάζει μια λίστα παικτών που είναι αδιαμφισβήτητα ανάμεσα στους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς του NBA. Ο O.G. Anunoby είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατηγορίας: θα αναλάβει να μαρκάρει τον καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας, ανεξαρτήτου θέσης, και θα είναι ιδιάιτερα συνεπής σε αυτό το ρόλο. Είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός πως στους τελευταίους αγώνες των Raptors, έχει αναλάβει το ματσάρισμα παικτών όπως ο Nikola Jokic, o DeMar DeRozan και ο Kawhi Leonard. Θα δούμε επίσης ορισμένους αθλητές οι οποίοι έγιναν γνωστοί και έφτιαξαν το όνομά τους στη λίγκα χάρη στις αμυντικές τους επιδόσεις (Tucker, Holiday, Beverley), αλλά και ανερχόμενους παίκτες που μπαίνουν στη συζήτηση των καλύτερων περιφρειακών αμυντικών του ΝΒΑ (Dort, Brooks, Melton, McDaniels, κ.α.)

Ο δεύτερος πίνακας υπογραμμίζει αυτό που αναφέρθηκε στην ενότητα των υπολογισμών: εδώ θα βρούμε κυρίως τους καλύτερους επιθετικά περιφερειακούς παίκτες στο NBA, οι οποίοι μπορού να χαρακτηριστούν ως low activity defenders. Με άλλα λόγια, οι συγκεκριμένοι παίκτες εμπλέκονται όσο το δυνατό λιγότερο στα plays των άλλων ομάδων, κυρίως λόγω της περιορισμένως αμυντικής τους ικανότητας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Stephen Curry, Chris Paul και DeMar DeRozan.